8 prostych metod sprzątania i odgracania domu

Generated by DALL·E

Współczesność polega na odciążaniu się i odchodzeniu od wielkich porządków, które kiedyś pożerały całe weekendy. Zamiast nich pojawiają się niestandardowe sposoby — proste, czasem nieco ekscentryczne, ale skuteczne. Pomagają ujarzmić chaos i wprowadzić ład bez stresu i wyrzeczeń, sprawiając, że sprzątanie staje się bardziej ludzkie.

Mini-porządki Leo Babauty: krok po kroku

Amerykański bloger Leo Babauta, twórca Zen Habits, proponuje zrezygnować z heroicznych zrywów i działać stopniowo. Sedno tkwi w zasadzie „sprzątaj po drodze”: zobacz — zrób. Żeby uniknąć przeciążenia, radzi zajmować się niewielkimi fragmentami, najlepiej takimi, które można by objąć ramionami. Na każdy kawałek wystarczy około dziesięciu minut.

Przy selekcji Babauta dzieli rzeczy na trzy stosy: zostają, do wyrzucenia i „zastanowić się”. Ten ostatni trafia do pudła na pół roku; jeśli przez ten czas niczego z niego nie potrzebujesz, pora się pożegnać. Efekt jest taki, że dom zaczyna się oczyszczać bez maratonów i bez znużenia — brzmi rozsądnie, bo porządek robi się przy okazji, a nie kosztem całego popołudnia.

FlyLady: rozbijanie dużego zadania na części

Gospodyni domowa Marla Cilley opracowała w końcówce lat 90. metodę FlyLady, która szybko przerodziła się w międzynarodowy ruch. Jej zasada to koniec z sobotnimi generalnymi porządkami — wystarczy 15 minut dziennie. Dom dzieli się na pięć stref. Każda dostaje tydzień uwagi, a krótkie rutyny utrzymują bazowy porządek. Jedną z tradycji jest konsekwentnie dbać o czysty zlew kuchenny.

Najważniejszym narzędziem FlyLady jest timer. Gdy zadzwoni, przestajesz. Metoda uczy, by się nie zajeżdżać i szanować wolny czas. Ten „stop” na dźwięk minutnika bywa zaskakująco wyzwalający.

Metoda płonącego domu: zostaw tylko to, co ważne

Amerykańska pisarka Allison Hodgson przeszła przez pożar, który zabrał niemal wszystko. To doświadczenie kazało jej na nowo przemyśleć relację z rzeczami. Jej praktyka jest prosta: wyobraź sobie, co zabrałbyś w sytuacji awaryjnej. Reszta to balast.

Taki sposób myślenia pomaga dostrzec przedmioty, na których oko już się nie zatrzymuje. Szczególnie skuteczny bywa po wakacjach, gdy spojrzenie na dom robi się świeższe. To ćwiczenie szybko przecina sentymenty.

KonMari: porządek jako terapia

Japońska autorka Marie Kondo, znana z książki Magia sprzątania, zachęca, by w rzeczach szukać radości. Każdą bierzesz do ręki i zadajesz sobie pytanie, czy budzi przyjemne odczucia; jeśli nie — jej czas minął. KonMari działa nie według pomieszczeń, lecz kategorii: ubrania, papiery, książki. Wszystko z różnych pokoi trafia w jedno duże miejsce, a potem wybiera się to, co zostaje. Finałem jest słynne pionowe przechowywanie — nawet ubrania składa się w równe prostokąty. Ten rytuał sprawia, że decyzję o pozbywaniu się rzeczy czuć w ciele, nie tylko w głowie.

Japoński minimalizm Fumio Sasakiego: tylko to, co uniesiesz

Pisarz Fumio Sasaki mówi o minimalizmie bez owijania w bawełnę. Uważa, że współczesne życie przygniata nadmiar przedmiotów, a porządkowanie przestrzeni porządkuje też umysł. Zasada jest prosta: nie kupuj tego, czego nie potrzebujesz, i posiadaj tylko to, co mógłbyś zabrać ze sobą od razu. Ta filozofia rozprzestrzeniła się także na Zachodzie, gdzie wśród zwolenników popularna stała się liczba 15 — według nich wystarczająca liczba dużych rzeczy do wygodnego życia. Surowość może zaskakiwać, ale klarowność bywa pociągająca.

Trzy kręgi: system dla tych, którzy szybko się męczą

W internetowym opisie przedstawiono metodę kobiety, dla której duże obciążenia są trudne ze względów zdrowotnych. Dzieli ona zadania na trzy kręgi: codzienne, cotygodniowe i całą resztę. Zaczynasz od absolutnego minimum z pierwszego kręgu. Jeśli starcza energii, przechodzisz do drugiego, a potem do trzeciego. Piękno rozwiązania polega na tym, że znika poczucie winy: to, czego dziś nie zrobisz, spokojnie przechodzi na jutro. Ludzkie tempo zwykle wytrzymuje dłużej niż najbardziej sztywny grafik.

„Anonimowy leń”: wszystko na swoim miejscu

Amerykanka Sandra Felton długo zmagała się z domowym chaosem, aż pewnego dnia w stertach zniknęła jej praca doktorska. Jej system opiera się na trzech regułach: każda rzecz ma mieć swoje miejsce, należy odkładać ją tam od razu, a wszystko, co zajmuje do 30 sekund, robi się na miejscu.

Do odgracania ten sposób wykorzystuje trzy schematy:

• „Mount Vermont” — niespieszna selekcja z użyciem pudeł;
• „Vesuvius” — to samo, ale w ścisłym limicie czasu;
• „Rushmore” — podział obowiązków między domowników.

Sprzątanie z piwem: kontrowersyjne, ale popularne

Felietonistka Nancy Mitchell usłyszała kiedyś, że jej znajoma prasowała przy piwie. Spróbowała połączyć napój z myciem naczyń — i zadanie okazało się lżejsze. Niewielka dawka alkoholu pomaga się rozluźnić i przestawić tryb, podczas gdy ręce robią znaną robotę. Zasada kluczowa to umiar, żeby sprzątanie pozostało sprzątaniem, a nie anegdotą z baru. Nie dla każdego, ale psychologicznie to ma sens.