Wybór wina bez wpadek: jak czytać etykietę i unikać podróbek

© Ratnikov S.S.

Rynek wina się zmienia, a wraz z nim reguły wyboru butelki. Kupujący zadają coraz więcej pytań o jakość i uczciwość producentów. Wraz ze wzrostem popytu i cen półki wypełniają się butelkami, które wyglądają solidnie, a mimo to potrafią budzić wątpliwości.

Oto rzeczowy przewodnik po najważniejszych sygnałach, które pomagają zdecydować, którym winom warto zaufać, a które lepiej zostawić na półce.

Podróbki: czy wciąż krążą?

Tak, choć rzadziej niż dekadę temu. Ryzyko rośnie tam, gdzie alkohol kupuje się poza oficjalnym obiegiem: z bagażnika, w garażach, w małych prywatnych sklepikach albo w kurortach, gdzie sprzedaje się go jako wino domowe. Najczęściej podróbki trafiają do niewielkich sklepów w miasteczkach i wsiach, gdzie tanie trunki przebiera się za znane marki. Prawdziwie budżetowe wina rzadko tam trafiają — popyt jest zbyt słaby.

Nawet w dużych supermarketach potrafi przemknąć wino z szarego rynku. Dokumenty, etykiety i EGAIS mogą być w porządku, lecz pochodzenie pozostaje niejasne. Najczęściej dotyczy to importu, zwłaszcza butelek sprzedawanych jako gruzińskie. Przedstawiciele branży zauważają, że znacząca część win oferowanych jako gruzińskie wcale nie powstaje w Gruzji: rozlewa się je gdzie indziej, a potem sprzedaje pod znajomą nazwą.

Czy określenie „materiał winiarski” na etykiecie oznacza fałszywkę?

Nie. „Materiał winiarski” oznacza, że producent kupił gotowe wino od innego podmiotu, zabutelkował je pod własną marką i wprowadził na rynek. To legalne, choć rzadko bywa wyznacznikiem wysokiej jakości. Takie wina rzadko mają głębię, bo producent nie kontroluje procesu od grona po butelkę i w gruncie rzeczy dokłada tylko etykietę.

„Suchy materiał winiarski” nie świadczy o winie z proszku — to uparty mit. Jeśli jednak na butelce pojawia się wzmianka o materiale winiarskim, warto obniżyć oczekiwania: dobre wina niemal nigdy nie są tak oznaczane.

Czego nie powinno być na etykiecie?

Pewne sformułowania powinny od razu zapalić lampkę ostrzegawczą. Najbardziej niepokojąca jest obietnica, że wino powstało z wyselekcjonowanych odmian winogron. Jeśli nie podano konkretnych szczepów, najpewniej producent sam dokładnie nie wie, co trafiło do butelki. Takie frazy często przykrywają masowy, tani surowiec o niepewnym pochodzeniu.

Proste zasady wyboru wina

Przyzwoitą butelkę da się wybrać po kilku szybkich sprawdzeniach.

Dopasuj wino do chwili. Pikantne czerwone, jak Syrah, nie pasują do lekkich przekąsek, a rześki Grüner Veltliner gaśnie przy tłustych, sycących daniach. Zasada jest prosta:

• do mięsa — czerwone wytrawne
• do lekkiego jedzenia — białe lub rosé

Spójrz na butelkę. Zakrętka zwykle sygnalizuje młode wina, których nie przeznacza się do dojrzewania. Korek wskazuje na inny poziom przechowywania i produkcji.

Zwracaj uwagę na warunki w sklepie

Temperatura i światło są kluczowe. Wino pozostawione w upale albo w pełnym słońcu traci smak. Nietrudno spotkać dwie identyczne butelki różniące się kolorem tylko dlatego, że jedna stała przy oknie.

Sprawdź uczciwy opis zawartości

Przejrzysta lista odmian winogron sygnalizuje transparentność i dbałość. Mętne sformułowania to powód, by odpuścić. Wybór wina nie polega na zawiłościach, lecz na uważności: przyjrzeć się etykiecie, ocenić warunki przechowywania i dopasować styl do okazji. Podróbki wciąż się zdarzają, ale wyłapać je jest coraz łatwiej — niepewni producenci często zostawiają na etykiecie więcej wskazówek, niż zamierzali.

Uważny wybór to najpewniejsza droga, by uniknąć rozczarowania i naprawdę cieszyć się kieliszkiem.